- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Wspólnota wychowawczo-duszpasterska
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. Wychowywanie dzieci chorych
- WYCHOWANIE. Konieczna obecność
- WYCHOWANIE - OKIEM RODZICA. Najważniejsze opanować strach
- ROZMOWA Z... Chciałem robić coś fajnego
- GDZIEŚ BLISKO. Na pewno inni?
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Wobec choroby wychowanka
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Trędowaty Mesjasz
- DUCHOWOŚĆ. Odejście z Kościoła
- POD ROZWAGĘ. Magia XXI wieku
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Campo Bosco
- MISJE. Na Syberii
- MISJE. Konkurs
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Sługa Boży ks. Wincenty Cimatti
- W ANEGDOCIE
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- CHOWANIE. Nie niesie mnie – sam idę
- TAKA NASZA CODZIENNOŚĆ...
RODZINA SALEZJAŃSKA. Sługa Boży ks. Wincenty Cimatti
ks. Jarosław Wąsowicz SDB
strona: 20
Ks. Wincenty Cimatti (1879-1965) urodził się w Faenzy w rodzinie Giacomo i Rosy Cimatii. Kiedy miał trzy lata zmarł mu ojciec i matka sama musiała poradzić sobie z wychowaniem trójki dzieci. Wincenty znalazł opiekę w oratorium i szkole salezjańskiej. Tu odkrył powołanie do życia kapłańskiego i w wieku 17 lat wstąpił do Zgromadzenia Salezjańskiego w Turynie.
4 października 1896 r. złożył pierwszą profesję zakonną, a dziewięć lat później, 18 marca 1905 r. został wyświęcony na kapłana przez pierwszego salezjańskiego biskupa Jana Cagliero. Przez kolejne lata ks. Cimatti podnosił swoje kwalifikacje naukowe i był nauczycielem kleryków na Valsalice. Po ponad dwudziestu latach kapłaństwa zdecydował się wyjechać na misje. W roku 1925 stanął na czele wyprawy misyjnej do Japonii. Salezjanie rozpoczęli tu pracę w duchu księdza Bosko w prowincji Miyazaki i Oita. Ksiądz Wincenty przez kolejne lata wkładał mnóstwo wysiłku w rozwój dzieł salezjańskich na ziemi japońskiej. Odnosił także sukcesy jako muzyk i kompozytor, koncertując w całym kraju. Został pierwszym salezjańskim inpektorem w Japonii. Z jego inicjatywy powstały oratoria, szkoły. Zaangażowanie w ewangelizację mieszkańców Kraju Wiśni przyniosło piękne owoce – w 1939 r. na kapłana został wyświęcony pierwszy Japończyk.
W tym samym roku wybuchła
II wojna światowa. Japonia przystąpiła do niej formalnie we wrześniu 1940 r. jako jedno z tzw. państw osi. W grudniu 1942 r. Japończycy zaatakowali Pearl Harbor, dając początek wojnie na Pacyfiku. W tym trudnym czasie ks. Cimatti wykazał się niezwykłą wiarą i ufnością w Bożą opatrzność. Przez cały okres wojny nie opuścił Japonii. Pod jego kierunkiem salezjanie roztoczyli opiekę nad sierotami, starali się zaradzić nędzy. Wielkim ciosem dla salezjanów w tym okresie była śmierć kilkunastu kleryków wcielonych do japońskiego wojska.
6 sierpnia 1945 r. na Hiroszimę spadła bomba atomowa, trzy dni później na Nagasaki, w tym samym czasie prowincja Mandżukuo została zajęta przez wojska ZSRR. Te wydarzenia przypieczętowały ostatecznie wojenną klęskę Cesarstwa Japonii. Po zakończeniu wojny, kiedy kraj dźwigał się ze zniszczeń wojennych salezjanie z jeszcze większym zaangażowaniem poświęcili się sprawie wychowania ludzi młodych. Oratoria i szkoły na nowo zaczęły tętnić życiem. W 1949 r. ks. Cimatii skończył kadencję na stanowisku inspektora i rozpoczął posługę w domu formacyjnym na przedmieściach Tokio. Ostatnie lata życia spędził sparaliżowany w łóżku. Zmarł w opinii świętości 6 października 1965 r. Kilka lat później rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.
Warto także wspomnieć, że całe rodzeństwo Cimatti poświęciło się służbie Panu Bogu. Salezjaninem był także starszy brat ks. Wincentego – Alojzy. Siostra natomiast wstąpiła do Sióstr Szpitalnych Miłosierdzia i przybrała imię Maria Raffaella. Podczas bitwy o Monte Cassino, kiedy lekarze i pielęgniarki nieśli pomoc obłożnie chorym w jedynym, pozostałym bezpośrednio na tyłach frontu, czynnym szpitalu w Alatri, siostra Raffaella wszystkie swoje siły poświęcała chorym, zdobywając w ten sposób miano „anioła chorych”. 12 maja 1996 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną.
