- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Formacja uczniów
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. „Patologiczni” szczęściarze
- WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. RODZEŃSTWO optymalne środowisko wychowawcze
- WYCHOWANIE - RODZICIELSKA TROSKA. Dobrze, że nie zabrakło nam odwagi
- WYCHOWANIE - Z DRUGIEJ STRONY. Jeden duch i jedno serce
- ROZMOWA Z ... Siedem największych świąt
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Duch rodziny… wielodzietnej
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- GDZIEŚ BLISKO. Znaki błogosławieństwa
- POD ROZWAGĘ. Afrykańskie maski
- POKÓJ PEDAGOGA. Nadmierna nieśmiałość
- TAKA NASZA CODZIENNOŚĆ
- ZDROWA MEDYCYNA - BIOETYKA. Homoseksualizm a sens płciowości
- DUCHOWOŚĆ. Jak dzieci
- MISJE. Bóg rozumie wszystkie języki
- MISJE. Wolontariat znak miłości
- WEŹ KSIĘGĘ PISMA ŚWIĘTEGO. W słowach Biblii przemawia Bóg żywy
- PRAWYM OKIEM. Do roboty!
POKÓJ PEDAGOGA. Nadmierna nieśmiałość
Małgorzata Wianecka-Nowak pedagog
strona: 15
Nasz syn jest bardzo nieśmiały. Nie radzi sobie z odpowiadaniem na pytania nauczycieli przy całej klasie, dostaje wtedy złe stopnie, mimo że zna odpowiedzi. Jak możemy mu pomóc?
Nieśmiałość może się przejawiać poprzez uczucie skrępowania, wstydu, nieuzasadniony lęk przed ludźmi, a nawet jako nerwica. Powinniście więc zastanowić się nad przejawami nieśmiałości oraz ich natężeniem u Waszego dziecka. Czy boi się tylko wypowiedzi głośnych, czy lęk, obawa dotyczy wyłącznie lekcji, czy w ogóle kontaktów z ludźmi? Czy nieśmiałość wciąż się nasila, narasta?
Nieśmiałość może niestety być przyczyną wielu kłopotów: może utrudniać kontakty z ludźmi, hamować ekspresję, powodować izolację, wycofanie, zaburzać percepcję, utrudniać koncentrację, myślenie, powodować lękliwość, a nawet poczucie zagrożenia. Może wpływać na zaniżoną ocenę własnej osoby. Pomocnym w określeniu skali nieśmiałości może się okazać szkolny psycholog. Może Wam w tym również pomóc badanie w poradni psychologiczno-pedagogicznej.
Konieczna jest również współpraca z wychowawcą klasy i nauczycielami. Nauczyciele powinni się dowiedzieć od was, jeśli sami tego jeszcze nie zauważyli, o trudnościach waszego syna, aby móc zastosować działania korygujące. Wy także powinniście zachęcać dziecko do wypowiadania się przed innymi, np. poprzez ćwiczenie z nim dialogów. Doceniajcie nawet niewielkie osiągnięcia, aby dziecko miało powód do dumy. Rozmawiajcie z synem o jego nieśmiałości.
Większość dzieci nieśmiałych uważa, że tylko one czują ucisk w żołądku w określonej sytuacji, że tylko one są takie. Warto uświadomić dziecku, że wszyscy przeżywamy lęki i że nieśmiałość dotyka wielu osób. Sami podzielcie się swoimi doświadczeniami, wtedy dziecko dowie się, że inni czują to samo, co ono. To dobry sposób, by poczuło się pewniej. Często dzieci nieśmiałe lubią aktorstwo. Zabawcie się więc w teatr. Proponując dziecku zabawę, zawsze zaczynajcie od zadań najprostszych, które będzie w stanie wykonać. Potem powoli stopniujcie trudność. To wzmacnia pewność siebie i ułatwia doskonalenie trudniejszych umiejętności.
Nieśmiałe dziecko potrzebuje przede wszystkim dodawania odwagi i wsparcia. Powodzenia.
