- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Optymizm wychowawczy
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. Bóg stworzył mężczyznę i niewiastę
- WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. Skąd się biorą dobre małżeństwa
- WYCHOWANIE - RODZICIELSKA TROSKA. Wychowanie po prostu do życia
- ROZMOWA Z ... Cieszyć się własną tożsamością
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. Dobrze wykorzystać młodość
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- GDZIEŚ BLISKO. Wieczory dla zakochanych
- POD ROZWAGĘ. Niecudne cuda
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Herb salezjański
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- POKÓJ PEDAGOGA. Więcej i więcej
- TAKA NASZA CODZIENNOŚĆ
- MISJE. I Ty możesz zostać misjonarzem
- MISJE. Afrykańska Wyprawa 2010
- ZDROWA MEDYCYNA. Człowiek bez pulsu
- DUCHOWOŚĆ. Wolność wyboru Boga
- DUCHOWOŚĆ. Ignorowanie grzechu
- PRAWYM OKIEM. Samobójstwo Europy
RODZINA SALEZJAŃSKA. Herb salezjański
ks. Jarosław Wąsowicz SDB
strona: 16
Rok 2009 jest dla salezjanów jubileuszowym, świętują oni bowiem 150. rocznicę założenia Pobożnego Towarzystwa św. Franciszka Salezego, które zostało powołane do istnienia przez księdza Bosko 18 grudnia 1859 r. W ciągu całego roku odbywało się wiele uroczystych celebracji jubileuszu. Ich kulminacyjnym momentem jest 18 grudnia br., kiedy wszyscy współbracia odnowią wierność wezwaniu Bożemu w naśladowaniu księdza Bosko.
Jednym z elementów duchowej refleksji nad dziedzictwem, pozostawionym salezjanom przez św. Jana Bosko, było przypomnienie we wspólnotach niezwykle bogatej symboliki herbu salezjańskiego.
Powstanie herbu salezjańskiego zostało niejako sprowokowane zbliżającym się końcem budowy Bazyliki Serca Jezusowego w Rzymie. Zgodnie ze zwyczajem, nad portalem kościoła miał być zamocowany herb fundatora, którym było Zgromadzenie Salezjańskie. Ksiądz Bosko zlecił zaprojektowanie herbu prof. Giuseppe Boidiniemu w 1884 r.
12 września 1884 ks. Sala zaprezentował projekt salezjańskiego herbu. Został on, poza niewielkimi zmianami, zaakceptowany. Największa jednak dyskusja rozgorzała w związku z hasłem uwidocznionym na wstędze u dołu tarczy herbowej. W pierwszym projekcie umieszczono napis: Sinite parvulos venire ad me, ale w trakcie dyskusji zauważono, że hasło to jest już używane przez inne zgromadzenia zakonne. Ks. Barberis zaproponował w takiej sytuacji zawołanie: Temperanza e Lavoro, które pojawiło się w jednym ze snów księdza Bosko i miało wyróżniać członków jego zgromadzenia. Jeszcze inną okazała się propozycja ks. Durando, który zasugerował, aby na wstędze umieścić wezwanie: Maria Auxilium Christianorum ora pro nobis. Ostatecznie w tej kwestii wypowiedział się sam ksiądz Bosko, który zadecydował, że zawołaniem umieszczonym pod tarczą herbową będzie: Da mihi animas caetera tolle, które towarzyszyło mu u zarania pracy z potrzebującą młodzieżą.
Po wyborze hasła Kapituła Wyższa zatwierdziła herb, który zasadniczo nie został zmieniony do czasów współczesnych. Dodać w tym miejscu należy uczciwie, że w przypadku godła Towarzystwa św. Franciszka Salezego, można słusznie wnosić zastrzeżenia co do niezastosowania w procesie jego powstawania zasad heraldyki kościelnej. Jednak, jak słusznie zauważa jeden z publicystów omawiających symbolikę herbu salezjanów: „ksiądz Bosko nie tyle przywiązywał wagę do kanonów heraldyki, ile pragnął, aby herb stał się dla jego duchowych synów i przyjaciół przekazem, orędziem i sposobem komunikacji istotnych zrębów własnego doświadczenia duchowo-duszpasterskiego”.
Herb salezjański zaprezentowany został oficjalnie w „Liście okólnym” księdza Jana Bosko 8 grudnia 1885 r. Omówiona została w nim m.in. jego symbolika. Kotwica, gwiazda i serce oznaczająją trzy cnoty teologiczne: nadzieję, wiarę i miłość. Nadzieja ma być dla salezjanina motywem do ofiarnej i radosnej pracy na rzecz ludzi młodych. Miłość apostolska ma stanowić syntezę ducha salezjańskiego i stać się kluczem do zrozumienia doświadczenia duszpastersko-wychowawczego księdza Bosko. Wreszcie wiara, która jest nieodzowna w pracy wychowawczej, ma zaprowadzić ludzi młodych do pełni człowieczeństwa i świętości ewangelicznej. Portret św. Franciszka Salezego, umieszczony w tarczy, wzorowany został na wizerunku patrona Zgromadzenia Salezjańskiego, jaki znajduje się w klasztorze Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Turynie. Do tego wizerunku dodano papier i pióro jako atrybuty doktora Kościoła.
U dołu tarczy herbowej został umieszczony las, który ma przywoływać postać założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego Jana Bosko („bosco” w jęz. włoskim oznacza las). Znajdujące się za nim góry symbolizują szczyty doskonałości, do których mają dążyć salezjanie. Tarcza herbowa otoczona jest przez gałąź palmową – oznaczającą męczeństwo i liść wawrzynu – symbolizujący mądrość. Mają one stać się nagrodą dla tych, którzy wiernie kroczyć będą drogą salezjańskiego powołania. Wreszcie wierzchołek tarczy oplatają girlandy z róż, z których wyrasta łaciński krzyż z czterema promieniami.
