- Założyciel
- Wyzwania
- Błyskawiczny Kurs Modlitwy
- Muzykowanie czas zacząć
- Jak się nie bać
- Uwagi psychologa
- Hip hopem o Dekalogu
- Wyśpiewać poezję
- Nauczyć słuchać muzyki
- Bukowice
- Duma Skawy
- Sposób na... przekazanie ważnych treści
- Etapy wzrostu w grupie III – cd.
- W zagubionej w górach wiosce
- Odrobina serca dla Kakumy
- Trudne Boże Narodzenie
- Co mi dał Jezus
- Muzyka
- Szkoły salezjańskie
Etapy wzrostu w grupie III – cd.
JP
strona: 15
Przyglądamy się w dalszym ciągu trzeciemu etapowi wzrostu w grupie – przejściu od poczucia przynależności do odpowiedzi na wyzwania otaczającego świata. W poprzednim odcinku mówiliśmy o działaniu według planu, w tym powiemy o zakorzenieniu w kulturze i konfrontowaniu projektów.
Grupa zachęca do porównania różnych stylów życia. W czasach pluralizmu światopoglądowego takie porównanie może wydawać się łatwe. W rzeczywistości granice między różnymi sposobami życia są niewyraźne i młodzi wypracowują sami dla siebie kulturowy koktajl trudny do sklasyfikowania i jednoznacznej oceny. Mimo to konieczne jest zajęcie pozycji wobec różnych stylów życia młodych. Trzeba to czynić z pozytywnym nastawieniem.
Porównanie takie zmierza do ukazania wiary jako rozwijającego się ziarna, jej artykulacji, horyzontu, w którym się określa, racji, które stanowią jej fundament. Refleksja na temat różnych odpowiedzi i propozycji pomaga grupie oderwać się od wiary naiwnej i powierzchownej, często rutynowej, sprowadzającej się od emocjonalności, po to, by dojrzewać ku wierze świadomej i krytycznej, przechodząc także przez etap wątpliwości.
W praktyce religijne pytanie młodych charakteryzuje się ubóstwem wyrażania. Łatwo staje się narcystyczne, interesowne, przesądne. Jak ubogie jest życie, podobnie ubogie staje się pytanie religijne. Jego oczyszczenie i autentyczność jest powolne i trwa do końca życia.
To prowadzi grupę do wyboru drogi pod prąd. Zarówno przeciwko tym, którzy dają młodzieży Ewangelię, nie pomagając im stawiać sobie pytań religijnych, jak i przeciwko tym, którzy uważają, że religijność przeciwstawia się temu, co ludzkie, a nie jest najbardziej ludzką sferą człowieczeństwa.
Przebyta droga pozwala w tym momencie ukazać dojrzewającą tożsamość osobistą każdego członka grupy. Punktem centralnym jest decyzja zafascynowania się życiem. Staje się także możliwe ukazanie mechanizmu rozwoju tożsamości. Wzrasta ona między problemami i odpowiedziami w poszczególnych sytuacjach, w miarę umiejscawiania tak problemów, jak i odpowiedzi na płaszczyźnie rozumu, wiedzy, sensu i planu życia, aby móc otworzyć się na świat wiary.
