- Trzy wspaniałe historie i serce, które nie zapomina
- Od redakcji
- Świętość trzeba starać się naśladować
- Jan Paweł II rozmawia z rodzinami
- Jakich nauczycieli lubią uczniowie
- BANGLADESZ: Wielka radość w Joypurhat
- MONGOLIA PODRĘCZNIKI DLA DZIECI Z SIEROCIŃCA W UŁAN BATOR
- Nauka Mistrza z Nazaretu
- POJĘCIE I ROZUMIENIE autorytetu
- Jan Paweł II o znaczeniu rodziny w przestrzeni medialnej
- Abecadło mediów
- Zaniedbanie w rodzinie
- O mistrzostwie pedagogicznym słów kilka...
- „Czarne i białe”
- Dwa skrzydła do nieba
- Pierwsze ofiary wojny z grona salezjanów
- Co by było, gdyby…
- Niebezpieczne zabawy
Dwa skrzydła do nieba
s. Bernadetta Rusin cmw
strona: 25
Przed nami nieznane. Nowy rok szkolny niesie nowe nadzieje, ale i niepewność. Budzi chęć poszukiwań takiego oparcia, które nie zawiedzie, programu, który zapewni suk ces w świecie, gdzie wciąż toczy się walka dobra z e złem.
Może i dziś ks. Bosko powiedziałby tak, jak do ks. Rua owego majowego wieczoru 1862 r.: „Nadchodzą dla Kościoła ciężkie czasy. To, co było do tej pory jest niczym w porównaniu z tym, co ma nastąpić. Są tylko dwa sposoby, by uratować się w tak wielkim dramacie: nabożeństwo do Najświętszej Maryi Wspomożycielki Wiernych i częsta komunia św. Należy dołożyć maksymalnych wysiłków, by te dwie praktyki realizować wszędzie i w życiu wszystkich” (MB VII, 169). Ks. Bosko barwnie ilustruje to swoje przekonanie znaną wizją o dwóch kolumnach. Nazywa Eucharystię i pobożność maryjną biegunami, na których wspiera się świat. Zachęca, by używać tych dwóch duchowych skrzydeł, na których szybko można wznieść się do nieba.
Nowy program duszpasterski Kościoła w Polsce na lata 2019-2022 będzie poświęcony Eucharystii – tajemnicy wyznawanej, przeżywanej i świętowanej. Pierwszy rok, począwszy od adwentu, ukaże Jezusa Chrystusa jako źródło życia. Jezus – jak mówi Sam o Sobie – jest Chlebem, który daje życie światu: „Jam jest chleb życia. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (zob. J 6, 48. 51). Ten Jego niepojęty dar tak bliskiego zjednoczenia z Bogiem („Kto pożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” J 6, 56) to zdumiewający dowód miłości posuniętej „aż do końca” (por. J 13,1).
Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa nie jako jeden z wielu cennych darów – powie św. Jan Paweł II, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, niezatarty zapis, sakramentalne uobecnienie męki, śmierci i zmartwychwstania Pana; ofiara Krzyża, dzieło Odkupienia, które trwa przez wieki (por. EdE 11).
Ten dar Bożej wszechmocy opiewa już w IV w. syryjski poeta, św. Efrem: „Twój chleb zabija śmierć, łakomego żebraka, który nas uczynił swym chlebem. Twój kielich unicestwia śmierć, co nas pożera. Pożywamy Cię, Panie, i pijemy, nie by Cię spożyć, lecz by żyć przez Ciebie” (Pieśń o Eucharystii 151n).
O. Jacek Salij OP pisze, że zarówno dar Eucharystii, jak zbawienie człowieka jest większym dziełem Bożej wszechmocy, niż stworzenie wszechświata. Komunia św. to ostateczny dowód na to, że nasze ciała kiedyś naprawdę zostaną wskrzeszone. Autor – za św. Ireneuszem – korzysta z porównania wzrastania nowego zboża z nowym życiem naszych ciał. Tak jak zasiane ziarna, w świecie stworzonym przez Słowo Boże, ulegają rozkładowi, by zrodzić nowe kłosy, tak pokarm Eucharystii przemienia na nowe ludzkie ciała mocą Bożego Słowa przyjętego z miłością i wiarą. Wobec piękna wielkiej Tajemnicy naszej wiary, w sercu wychowawcy jawi się pytanie: co się dzieje z eucharystyczną pobożnością naszych pociech i dlaczego tak się dzieje? Komunia św. to przecież nie „opłatek” (i prezenty), a obietnica pierwszych piątków to nie mrzonki!
„Gdyby ludzie znali wartość Eucharystii, służby porządkowe musiałyby kierować ruchem u wejścia do kościołów” – pisała św. Teresa z Lisieux. Mowa tu także o tych, którzy nie mogą przystąpić do Stołu Pana. Św. M.M. Kolbe powie nam bowiem, że „Komunia św. duchowa czasem takie same łaski daje jak sakramentalna”.
Oto nasz program: „Zaufajcie Jezusowi w Eucharystii i Maryi Wspomożycielce, a zobaczycie, co to są cuda" (św. J. Bosko). „Przyjmujcie jak najczęściej Ciało i Krew Chrystusa, a przezwyciężycie wszelkie trudności w drodze i dojdziecie do celu” (św. K. Boromeusz).
Pomimo wszelkich bezsensownych wykrętów i usprawiedliwień nie ominiemy faktu, że nie ma życia bez Eucharystii. I jak możemy twierdzić, że kochamy Boga, nie chcąc uznać całej prawdy o Nim?
