- Trzy wspaniałe historie i serce, które nie zapomina
- Od redakcji
- Świętość trzeba starać się naśladować
- Jan Paweł II rozmawia z rodzinami
- Jakich nauczycieli lubią uczniowie
- BANGLADESZ: Wielka radość w Joypurhat
- MONGOLIA PODRĘCZNIKI DLA DZIECI Z SIEROCIŃCA W UŁAN BATOR
- Nauka Mistrza z Nazaretu
- POJĘCIE I ROZUMIENIE autorytetu
- Jan Paweł II o znaczeniu rodziny w przestrzeni medialnej
- Abecadło mediów
- Zaniedbanie w rodzinie
- O mistrzostwie pedagogicznym słów kilka...
- „Czarne i białe”
- Dwa skrzydła do nieba
- Pierwsze ofiary wojny z grona salezjanów
- Co by było, gdyby…
- Niebezpieczne zabawy
Jan Paweł II o znaczeniu rodziny w przestrzeni medialnej
dr Dorota Bis
strona: 20
Nowe style życia oraz nowomowa języka, jakie niosą ze sobą współczesne media, w sposób szczególny dotyczą rodziny, która jest podstawową wspólnotą wzajemnego komunikowania się.
Rodzina i media są rzeczywistościami, które się wzajemnie przenikają i na siebie wpływają. Rodzinna komunikacja w procesie wychowania jest sposobem na zachowanie właściwych proporcji między tym, co posiadają i oferują media a wartościami, którymi żyje i które zgłębia rodzina. Rodzina, jako wspólnota osób pozostająca w bezpośredniej komunikacji od pokoleń najstarszych do najmłodszych, tworzy własną kulturę, kształtuje i pielęgnuje system wartości i postaw, przez co włącza człowieka w działanie, rozwija właściwości poznawcze, wprowadza w świat znaczeń, rozbudza poznawczo i kształtuje twórcze osobowości. Media i multimedia nie zastąpią nigdy bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem, nie mogą też stać się zamiennikiem prawdziwej wspólnoty ludzkiej. Mogą natomiast osłabić osobę ludzką, jej otwarcie na najbliższych, kontakt, komunikację, współuczestnictwo, transcendencję na prawdę w wolności. Człowiek wezwany jest, aby był wolnym i odpowiedzialnym użytkownikiem mediów, a nie przedmiotem manipulacji, był krytyczny, a nie uległy. (Jan Paweł II, Orędzie Papieskie na XV Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu: „Środki społecznego przekazu w służbie odpowiedzialnej wolności człowieka”, Watykan, 10 maja 1981 r.). Jan Paweł II podkreślał, że „(…) zadaniem rodziców jest wychowywanie samych siebie oraz swoich dzieci do zrozumienia wartości informacji i umiejętności wyboru przekazu, jaki one zawierają, bez poddawania się im, lecz w sposób niezależny i odpowiedzialny. Tam, gdzie zadanie to jest wykonane właściwie, środki informacji społecznej przestają być w życiu rodziny niebezpiecznym rywalem, który zastawia sidła na podstawowe zadania rodziny, a stanowią cenne okazje do rozsądnej konfrontacji z rzeczywistością i stają się pożytecznymi składnikami w procesie stopniowego dojrzewania ludzkiego, które jest niezbędne we wprowadzaniu młodzieży w życie społeczne. Jest rzeczą oczywistą, że w spełnianiu tej delikatnej funkcji rodziny powinny mieć możność liczenia w znacznej mierze na dobrą wolę, uczciwość i poczucie odpowiedzialności ze strony osób – wydawców, pisarzy, producentów, dyrygentów, dramaturgów, sprawozdawców, komentatorów i aktorów” (Jan Paweł II, Orędzie na XIV Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu).
Media ingerują w życie dzieci, młodzieży, ludzi dorosłych, kształtują ich poglądy i postawy przez przekazywanie wiedzy i informacji o świecie, lansowanie określonych wartości i wyznaczników kultury. Media oddziałują na „psychikę odbiorców tak pod względem uczuciowym i intelektualnym, jak moralnym, a nawet religijnym, zwłaszcza młodych
Mogą zatem mieć dobroczynny wpływ na życie i zwyczaje rodzin oraz na wychowanie dzieci, lecz jednocześnie kryją >zasadzki i niebezpieczeństwa, których nie należy lekceważyć<” (Jan Paweł II, Orędzie na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu 1980).
Coraz częściej media proponują „kulturę chwili i przyjemności”, która łączy się z ukazywaniem różnych form uzależnień, i które mogą stać się trwałymi zachowaniami odbiorców promowanej hedonistycznej i nihilistycznej filozofii życia. Coraz częściej relacje rodzinne, jak i te odnoszące się do życia społecznego, które powinny opierać się na wzajemnej życzliwości i zrozumieniu, ulegają stopniowemu rozpadowi i rozmywają się granice między obrazem rzeczywistości a kreowaną rzeczywistością obrazu.
W efekcie autorytety osób bliskich i znaczących, które są odniesieniem do budowania własnej hierarchii wartości, spychane są na margines życia i skutecznie wypierane przez media, które w zamian lansują sezonowych idoli, postawy obojętności, braku wzajemnego zrozumienia i poszanowania, sprzyjając dezinformacji społecznej, a nawet rozpowszechniając patologiczne zachowania.
Nieustanny rozwój technologii wpływa także na zmianę roli mediów w funkcjonowaniu rodziny. Wielość kanałów i sieci telewizyjnych, a zwłaszcza dostęp do internetu umożliwia dzieciom korzystanie z nich prawie bez ograniczeń. Różne formy przekazu w mediach mogą być pozytywnie wykorzystane w procesie wychowania dziecka w rodzinie, jeśli w swych założeniach realizują funkcje wychowawcze: poznawczą, rozrywkową i odpoczynku. Media umożliwiają wówczas zaspokajanie aktualnych potrzeb i poznawanie świata, stają się jednym z podstawowych źródeł przyswajania wiedzy, rozwijają procesy poznawcze, kształtują wyobraźnię i wrażliwość emocjonalną, dostarczając także wzorów postępowania i mobilizując do działania, sprzyjają rozwojowi osobowości dziecka. Człowiek żyjący w społeczeństwie informacyjnym jest drogą dla współczesnych mediów.
