- LIST PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO. Grupy Rodziny Salezjańskiej
- WYZWANIA
- WYCHOWANIE. Ku cywilizacji ekologicznej
- WYCHOWANIE - UWAGI PSYCHOLOGA. W harmonii ze sobą i środowiskiem
- WYCHOWANIE - RODZICIELSKA TROSKA. Śmieciarkowa gratka
- ROZMOWA Z ... Moja siostra Ziemia
- GDZIEŚ BLISKO. Jeszcze czasami rzucam papierki
- SŁÓWKO O KSIĘDZU BOSKO. W trosce o środowisko
- BŁYSKAWICZNY KURS MODLITWY
- DUCHOWOŚĆ. Harmonia życia
- DUCHOWOŚĆ. Odczucie Boga
- POD ROZWAGĘ. Mój obrońca amulet
- SALEZJAŃSKI RUCH MŁODZIEŻOWY. Droga Krzyżowa
- MISJE. Nadal niewiele wiem o Afryce
- RODZINA SALEZJAŃSKA. Historia ze sztandarem w tle
- Z ŻYCIA BŁOGOSŁAWIONYCH ORATORIANÓW
- POKÓJ PEDAGOGA. Kłopotliwa dziesiąta muza
- TAKA NASZA CODZIENNOŚĆ
- PRAWYM OKIEM. Nie karmić dzieci kulturowymi chipsami
DUCHOWOŚĆ. Harmonia życia
ks. Andrzej
strona: 13
Tajemnica stworzenia, to tajemnica życia. Rośliny i zwierzęta – to materia „ożywiona”. Jeśli przy całym rozwoju wiedzy i techniki człowiek nie jest w stanie wyprodukować nawet najmniejszej żywej komórki, to dlatego, że życie jest zawsze darem Boga.
Od głębin Rowu Mariańskiego po najwyższe szczyty Himalajów Ziemia przepełniona jest życiem, z jego niesamowitą energią mnożenia się i rozwoju. Żywotnością. Siłą życia. W Księdze Rodzaju wszystko, co stwarza Bóg jest dobre, a ukoronowaniem stworzenia jest człowiek. Wszystko, co Bóg stworzył, stworzył dla niego. Ogród rajski jest obrazem harmonii człowieka z całym stworzeniem. Zniszczy ją grzech – nie tylko z Bogiem i drugim człowiekiem, ale ze wszystkim, co żyje i całą otaczającą go naturą. Grzech jest katastrofą kosmiczną, która wprowadza śmierć – zaprzeczenie życia. Od tej chwili całe stworzenie ”jęczy w bólach rodzenia” aż człowiek do końca zintegruje w sobie świat ducha i materii.
Zmartwychwstanie Chrystusa jest odnowieniem natury. W Nim – Bogu Człowieku – całość stworzenia odnajduje nową harmonię, pełniejszą niż ta z rajskiego ogrodu, a Jego powtórne przyjście – paruzja – nie będzie jedynie zabraniem nas z tego świata, ale zabraniem do Ojca całego wszechświata: materii nieożywionej i ożywionej, pierwiastka roślinnego i zwierzęcego.
Nawrócenie człowieka nigdy nie dotyczy wyłącznie sfery duchowej. Zawsze przekłada się na to, co cielesne i materialne. Ma konsekwencje w każdej relacji: z Bogiem, drugim człowiekiem i całością stworzenia. Wrócić do harmonii z Bogiem, to uczestniczyć w harmonii kosmosu. Dziś w wierze, a podczas objawienia synów ludzkich – w chwale.
