facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2017 - listopad
Kardynał eugenio Pacelli protektor zgromadzeń zakonnych księdza bosko

ks. Jarosław Wąsowicz sdb

strona: 16



Piusa XII możemy śmiało nazwać salezjańskim papieżem, gdyż wielokrotnie dawał wyraz swojego przywiązania do pedagogicznej i duchowej spuścizny św. Jana Bosko.

Pius XII należy do najważniejszych postaci Kościoła w XX w. Nie tylko ze względu na okres swojego pontyfikatu, w którym przypadł czas II wojny światowej i następnie zimnej wojny, ciągłego stanu napięcia oraz rywalizacji ideologicznej, politycznej i militarnej między wolnym światem a państwami komunistycznymi. Eugenio Pacelli, zanim jeszcze został wybrany głową Kościoła, pełnił odpowiedzialne funkcje w dyplomacji watykańskiej, stał za negocjacjami kilku konkordatów, w tym najbardziej newralgicznego z III Rzeszą (1931), natomiast od 9 lutego 1930 r. do czasu swojej koronacji pełnił zaszczytną funkcję sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej.

Protektor salezjanów i salezjanek

Nominacja na sekretarza stanu czyniła z kard. Pacellego głównego doradcę Ojca św. Piusa XI i drugą osobę co do ważności w hierarchii Stolicy Apostolskiej. Od kwietnia 1935 roku był ponadto kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego, sprawował również funkcję kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Był też członkiem następujących dykasterii w Kurii Rzymskiej: Świętego Oficjum, Kongregacji Konsystorialnej, Kongregacji ds. Ceremoniału, Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, Kongregacji ds. Obrzędów i Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów. 9 stycznia 1935 roku kard. Eugenio Pacelli został przez Ojca św. Piusa XI mianowany Protektorem Towarzystwa Salezjańskiego oraz Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Zwyczaj mianowania Kardynałów Protektorów sięgał wieku XIII, kiedy ten przywilej uzyskał Zakon Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu. Do głównych prerogatyw Kardynałów Protektorów należała obrona interesów danego zakonu na konsystorzach i podczas obrad kongregacji. Zazwyczaj protektor był też osobą zajmującą się w Kurii Rzymskiej kwestiami problemowymi dotyczącymi danego zakonu. Funkcja ta została zniesiona w Kościele w 1964 roku. Nominacja kardynała Eugenia Pacellego, ówczesnego sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej, na protektora zgromadzeń założonych przez św. Jana Bosko, była dla salezjanów i salezjanek wielkim wyróżnieniem. Sekretarz stanu w ramach swoich obowiązków odbywał wiele podróży po świecie, odwiedzając przy okazji także placówki salezjańskie. Z racji swojego protektoratu spotykał się często z Przełożonym Generalnym ks. Piotrem Ricaldone, miał okazję zapoznać się z problemami zgromadzeń założonych przez św. Jana Bosko. Wspierał w odpowiednich kongregacjach sprawy wyniesienia na ołtarze członków Rodziny Salezjańskiej, które absorbowały w tym okresie salezjanów i salezjanki, mianowicie toczącego się procesu beatyfikacyjnego Dominika Savio oraz kanonizacyjnego bł. Marii Dominiki Mazzarello. Kardynał Pacelli, jako gość honorowy, brał udział w Kapitule Generalnej Towarzystwa Salezjańskiego w 1938 roku, kiedy duchowi synowie ks. Bosko zdecydowali się podjąć „krucjatę nauczania religijnego”, poprzez rozwijanie idei oratorium niedzielnego i doskonalenie katechezy. Te gruntowne relacje z duchowymi synami i córkami św. Jana Bosko zaowocowały w czasie Jego pontyfikatu.

Salezjański papież

Od 2 marca 1939 roku do 9 października 1958 roku Pacelli stał na czele Kościoła Świętego jako Ojciec Święty Pius XII. Możemy śmiało nazwać go salezjańskim papieżem, gdyż wielokrotnie dawał wyraz swojego przywiązania do pedagogicznej i duchowej spuścizny św. Jana Bosko. Mawiał, iż nasz święty założyciel jest jedną z największych postaci Kościoła i Włoch. W licznych swoich wypowiedziach dawał go za wzór wychowawczy chrześcijańskim małżeństwom, nauczycielom, młodzieży, zaś 24 maja 1946 roku ogłosił św. Jana Bosko patronem włoskich wydawców katolickich. Nawiązując do jego gorliwego nabożeństwa do Wspomożycielki Wiernych, Pius XII pisał, iż będzie ono w każdym czasie znakiem jedności chrześcijańskiej, „jeśli z wiarą świętego Jana Bosko, rodzina chrześcijańska zechce kolejny raz wzmocnić się w zbawiennym odnowieniu ducha i obyczaju, ażeby wznieść w szczerości serca błagalną prośbę do Pogromczyni wszelkich wrogich sił, świata i piekieł”. Salezjańskich Współpracowników określił mianem „dzielnych oddziałów ks. Bosko”, podkreślając, że „Ksiądz Bosko, urodzony apostoł i wzbudzający apostołów, przewidział już sto lat temu, dzięki intuicji wypływającej z geniuszu i świętości, przyszłą mobilizację laikatu katolickiego przeciwko działaniom świata nieprzyjaznego Kościołowi” i zachęcał, by wspierali biskupów oraz kapłanów Kościoła, zwłaszcza w nauczaniu katechizmu i wychowaniu ubogich dzieci. Widzimy w osobie Ojca św. Piusa XII także promotora świętości w duchu św. Jana Bosko. Warto przypomnieć, że beatyfikował (5 marca 1950 r.) i kanonizował (12 czerwca 1954 r.) św. Dominika Savio, którego w 1956 roku ustanowił także patronem „Pueri Cantores”, chórów chłopięcych wykonujących utwory liturgiczne. Ponadto kanonizował św. Marię Dominikę Mazzarello (24 czerwca 1951 r.) i św. ks. Józefa Caffaso (23 czerwca 1947 r.). Ogłosił heroiczność cnót ks. Michała Rua (25 czerwca 1953 r.), wreszcie rozpoczął procesy beatyfikacyjne Zeffirina Namuncura (10 grudnia 1956 r.) i Doroty de Chopitea (21 czerwca 1957 r.). Wielkie zasługi Pius XII włożył na rzecz salezjańskiego szkolnictwa wyższego. 3 maja 1940 roku zatwierdził dekret ówczesnej Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów powołujący do istnienia Papieskie Ateneum Salezjańskie, funkcjonujące dziś jako Papieski Uniwersytet Salezjański w Rzymie (UPS). W ciągu dziewiętnastu lat swojego pontyfikatu ustanowił też biskupami 37 salezjanów.

Modlitwa o beatyfikację

W 1965 roku pod koniec obrad Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI rozpoczął proces beatyfikacyjny Piusa XII. W ciągu kolejnych lat przechodził on różne koleje, napotykając na protesty zwłaszcza środowisk żydowskich i lewicowych, które oskarżają papieża okresu wojny o milczenie w obliczu Holocaustu. Jest to oczywistą nieprawdą, udowodnioną już w różnych publikacjach, chętnie jednak wciąż podsycaną przez środowiska wrogie Kościołowi. Chyba żaden ze współ- czesnych papieży nie został, w ramach poprawności politycznej, bardziej znieważony przez medialny świat niż Pius XII. Kościół jednak idzie swoją drogą i papież Benedykt XVI 19 grudnia 2009 roku upoważnił Kongregację Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia dekretu o heroiczności cnót Piusa XII. Od tej chwili w Kościele przysługuje mu tytuł Czcigodnego Sługi Bożego. Módlmy się i my wytrwale w intencji beatyfikacji tego wielkiego papieża, protektora zgromadzeń założonych przez św. Jana Bosko i wielkiego piewcę świętości tego wychowawcy młodzieży.