facebook
Audiobook:
O Janku przyjacielu młodzieży
autor: Maria Kączkowska
odcinek 33: Zadanie życia spełnione


W Waszych intencjach modlimy się codziennie
o godzinie 15:00 w Sanktuarium
M.B.Wspomożycielki Wiernych w Szczyrku
O ustanie pandemii corona wirusa
Staszek
2020-05-29 10:06:03
W intencji wszystkich MAM
Ala
2020-05-29 10:04:41
Za Tomka z W
Piotr
2020-03-29 19:05:04
Blogi:
Agnieszka Rogala Blog
Agnieszka Rogala
relacje między rodzicami a dziećmi
Jak nie kochać dzieci.
Karol Kliszcz
pomiędzy kościołem, szkołą a oratorium
Bezmyślność nie jest drogą do Boga
Karol Kliszcz Blog
Łukasz Kołomański Blog
Łukasz Kołomański
jak pomóc im uwolnić się od uzależnień
e-uzależnienia
Andrzej Rubik
z komżą i bez komży
Na dłoń czy na klęczkach?
Andrzej Rubik Blog
Maria Fortuna-Sudor Blog
Maria Fortuna-Sudor
na marginesie
Strach
Tomasz Łach
okiem katechety
Bóg jest czy nie jest?
Tomasz Łach Blog

Archiwum

Rok 2004 - grudzień
Tajemnica wychowania – asystencja

ks. Grzegorz Jeżewski SDB

strona: 4



W systemie wychowawczym księdza Bosko w centrum zainteresowania jest wychowanek, a jedną z najważniejszych ról pełni obecność wychowawcy.



Ksiądz Bosko uważał ciągłą obecność wychowawcy za niezbędną. Poczynania skierowane w stronę wychowanka, nazywał „asystencją”. Ks. Braido określił ją jako nieprzerwaną obecność wychowawców. Na czym ona polega?

Ksiądz Bosko tak odpowiada: Wychowawca roztacza nad wychowankami opiekę w taki sposób, aby mieli zawsze nad sobą czujne oko dyrektora lub asystentów, którzy jako kochający ojcowie przemawiają do nich, służą im za przewodników w każdej okoliczności, udzielając rad i upominając z miłością, co jest równoznaczne z postawieniem wychowanków w niemożności popełnienia wykroczeń.

W oratorium należy o niej pamiętać we wszystkich miejscach, gdzie przebywają dzieci i młodzież. Nie ogranicza się ona do organizowania czegoś (akcji, spotkania, imprezy), ale przede wszystkim jest kontaktem z wychowankiem – poprzez rozmowę, kierownictwo duchowe, słówko na dobranoc oraz gry i zabawy.


Rozmowa

Powinna mieć charakter nieformalny. Tematem może być szkoła, rodzina, sport itp. Ważne, by dialog był szczery, wychowawca umiał słuchać a wychowanek mógł się do końca wypowiedzieć. To konieczny warunek odkrycia i poznania osobowości młodego człowieka oraz pomocy, aby ta mogła się rozwijać.


Kierownictwo duchowe

Jego celem jest pomoc w podejmowaniu ważnych decyzji, poszukiwaniu Boga, odkrywaniu nowej wizji życia i nawróceniu. Zainteresowanie wychowawcy powinno dotyczyć zarówno pragnień i oczekiwań wychowanka, tego czy dobrze się czuje w oratorium, jak i problemów wiary, życia sakramentalnego i modlitewnego.


Słówko na dobranoc

Ksiądz Bosko tak wypowiedział się na temat „słówka na dobranoc”: Codziennie wieczorem po zwykłych modlitwach albo zanim uczniowie udadzą się na spoczynek, dyrektor albo ktoś w jego zastępstwie niechaj wypowie publicznie kilka pełnych miłości słów, ostrzegając lub radząc w oparciu o wydarzenia mające miejsce danego dnia w Instytucie lub poza nim; ale niech jego mowa nigdy nie przekroczy dwóch lub trzech minut. To klucz moralności, dobrego funkcjonowania i sukcesu w wychowaniu.

W oratoriach, bursach i innych ośrodkach salezjańskich dobrym pomysłem byłoby zaproszenie ze „słówkiem” różnych przedstawicieli wspólnoty i Rodziny Salezjańskiej.


Gry, zabawy

Gry i zabawy są ważnym elementem asystencji. Św. Jan Bosko mówił: Trzeba dawać ogromną swobodę na skakanie, bieganie, wygłupianie się, zgodnie z upodobaniem: gimnastyka, muzyka, spacery, teatrzyk, to bardzo skuteczne środki do osiągnięcia dyscypliny.

Wspólna gra z wychowankami jest wskazana, pod warunkiem, że wychowawca nie traci z oczu całości powierzonej mu grupy. Jeśli ktoś nie angażuje się w grę lub zabawę, dobrze jest zaprosić go do niej i znaleźć mu miejsce, aby nie czuł się osamotniony.


***

Najważniejszą sprawą w asystencji jest osobiste poznanie i obiektywna ocena możliwości, zalet i wad, ukrytego potencjału wychowanka. W tradycji salezjańskiej szczególną uwagę poświęca się młodzieży trudnej – z kim i gdzie przebywa, co robi. Aby oddziaływanie wychowawcze nie kojarzyło się jedynie z pilnowaniem, tym ważniejsza jest w takich przypadkach życzliwa obecność wychowawcy. Otwarta na wzajemność życzliwość i sympatia, to obok stałej fizycznej obecności, najważniejsza cecha asystencji w stylu salezjańskim.